Achter het bureau van ondernemers ontstaan de wildste ideeën, de mooiste campagnes en de meest begeerlijke producten. Maar achter die bureau’s vloeien ook tranen, vervloeken we onszelf en trekken we soms de haren uit ons hoofd. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, het is vaak ook putmeur en hoosbuien. 

In Behind the Desk gaan we in gesprek met ondernemers en schijnen we de bureaulamp op datgene waar we nooit over praten. Dus weg met die instafilters en op tafel met de real talk. Romé (22) is back in business als contentmanager bij By Nik en vertelt over haar afgelopen jaar. Ze heeft een roerige periode achter de rug: door de pandemie maakte ze kennis met het fenomeen eenzaamheid en door een samenloop van omstandigheden verdween haar toekomstplaatje als sneeuw voor de zon.

Good to have you back bij By Nik. Waar heb jij het afgelopen jaar uitgehangen?

”Heel kort door de bocht: ik ben verhuisd naar Utrecht, ben gestart met het verkloten van mijn opleiding Crossmediale Communicatie, mijn relatie liep op de klippen en ik heb mijn stage vroegtijdig afgebroken. Oh en ons gezin is uitgebreid met een puppy. Dat was een hoogtepunt.”

Oké, laten we bij het begin beginnen, hoe zit het met je opleiding?

”Ik heb echt een schop onder mijn kont nodig als het gaat om mijn opleiding. Voor corona moest ik me gewoon aan een rooster houden en had ik klasgenoten die me scherp hielden over deadlines bijvoorbeeld. Maar door corona kreeg ik thuis les en werd ik opeens helemaal alleen gelaten. Dan komt er echt niks van mij terecht. Ik merkte meteen dat mijn motivatie minder werd. Ik heb het vorig schooljaar zo laten versloffen dat ik in het laatste blok dacht: laat ook maar. Ik doe het volgend jaar wel. Echt een stomme beslissing, trouwens.”

”Ik ging dus niet voor wat ik écht wilde, maar voor mijn netwerk en mijn carrière.”

En toen verhuisde je naar Utrecht?

”Ja, ik zat veel thuis bij mijn ouders. Zij konden op een gegeven moment niets meer goed doen en ik kreeg steeds meer de behoefte om uit huis te gaan. Dus ik verhuisde in de zomer van 2020 met twee vriendinnen naar Utrecht. Ik heb toen een super fijne zomervakantie gehad, wat me echt veel nieuwe energie gaf. Het nieuwe schooljaar begon ik dan ook positief. Mijn lessen volgde ik uiteraard nog steeds vanuit huis, maar het ging eigenlijk wel lekker. Ik heb een hoop vakken goed afgerond en had zin om me te focussen op mijn afstudeerstage. Omdat ik heel ambitieus ben en mezelf een echte ‘go getter’ noem, wilde ik voor een groot internationaal bedrijf werken. Die hoge prestatiedruk, dat leek me heerlijk.”

Ik voel een ‘maar’ aankomen.

‘’Ja, toen ik eenmaal een stage had gevonden bij een grote digital agency, had ik eigenlijk al een onderbuikgevoel. Ik wilde liever de mediaproductie in, maar heb daar toen niet voor gekozen. Ik ging dus niet voor wat ik écht wilde, maar voor mijn netwerk en mijn carrière. Maar ik had naar dat onderbuikgevoel moeten luisteren.’’

Hoe verliep die stage?

‘’Ik werkte vanuit huis en begon me voor het eerst echt eenzaam te voelen. Normaal gesproken ben ik altijd druk, altijd de hort op en mijn agenda is meestal de komende vijf weken vol. Ik leef mijn leven gewoon het lekkerste als ik nét te druk ben voor alles. Door corona viel alles naast mijn stage weg en merkte ik ook dat ik gewoon niet op mijn plek zat. Ik vond zelf dat ik onder de maat presteerde, waardoor ik ook daadwerkelijk onder de maat presteerde en dat ook van het bedrijf te horen kreeg. Dat in combinatie met het feit dat ik dag in dag uit thuis zat, werkte niet. En toen ging mijn relatie uit. Dat was de druppel.’’

Kak. Hoe kwam dat?

‘’Mijn ex is ook ontzettend ambitieus en was erg druk met zijn eigen bedrijf. Ik supportte hem uiteraard altijd, maar we hadden op een gegeven moment gewoon te weinig tijd voor elkaar. Na 4,5 jaar hebben we er een punt achter gezet. Dat viel me ontzettend zwaar, ondanks dat ik achter de keuze stond. Ik voelde nog steeds wat voor hem. Het was echt een kwestie van hoofd tegen hart.’’

Hoe heeft dat jou beïnvloedt?

‘’Eigenlijk ging het vanaf dat moment nog verder bergafwaarts. Ik zat zó met die break-up. Tijdens stage zat ik uren jankend achter mijn laptop te tikken. Mijn tranen werden alleen gedroogd als ik een call had en dan deed ik alsof er niks aan de hand was. Ik ben super positief en enthousiast, dat is een goede, maar ook een slechte eigenschap. Het gaat namelijk altijd goed met mij en soms is dat schone schijn. Zoals toen.’’

Had dat uiteindelijk gevolgen?

‘’Ja. Ik liet mijn stage weten dat mijn relatie net voorbij was en in eerste instantie leken ze daar wel begrip voor te hebben. Echter kreeg ik twee dagen de tijd om uit te janken en moest ik gewoon weer door. Dat werkte alleen maar averechts. Ik zat zo met een knoop in mijn maag, dat ik per direct wilde stoppen. Ik ben met mijn stagebegeleider in gesprek gegaan en heb toen besloten mijn stage vroegtijdig te stoppen. Het bedrijf pakte het goed op. Ze vonden het goed dat ik voor mezelf koos en drukte me op het hart dat ze mijn potentie zagen. Bijna niemand wordt bij hen aangenomen en mijn stagebegeleider zei dat dat betekende dat ik echt de crème de la crème ben van de opleiding.’’

”Het feit dat mijn toekomst in duigen viel, kwam echt als een klap.”

Voelde het toch als falen?

‘’Oh, man. Enórm. Het feit dat ik ‘de crème de la crème’ werd genoemd, hielp uiteraard wel. Ik weet ook heus hoeveel potentie ik heb. Maar als ik het dan niet kan waarmaken om wat voor reden dan ook, ben ik bang dat ik alsnog door de mand val. Dat mensen vinden dat hard werken niet voor mij is weggelegd. Gelukkig gaf het bedrijf me in ieder geval niet het gevoel dat ik een nietsnut ben. 

Dat was een last van mijn schouders, maar ik voelde me wel echt een loser. Ik roep heel hard dat ik een echte carrièrevrouw ben en dat ik niet vies ben van hard werken. Maar als het niet loopt zoals je wil, ga je toch twijfelen aan jezelf. Ik heb mezelf daarin echt teleurgesteld.’’

En hoe ga je daar nu mee om?

‘’Ik ben nu bijna twee maanden gestopt met stage en ik had het nodig om die rust te pakken. Even niet meer die druk en niet elke dag die knoop in mijn maag. Maar toen viel ik alsnog in een gat en daar zit ik nu eigenlijk nu nog steeds wel in. Want shit, wat nu? Ik heb heel veel tijd over. Die zou ik eigenlijk in school moeten stoppen, maar ik ben het overzicht kwijt en heb eigenlijk begeleiding nodig. Daarbij had ik mijn leven uitgestippeld. Ik had het met mijn vriend over samenwonen. Zodra ik mijn opleiding af zou ronden, zou ik gaan werken om een bijdrage te leveren in ons huishouden. Dat motiveerde me om mijn opleiding af te maken. Maar dat toekomstplaatje verdween als sneeuw voor de zon, dus wat boeit het allemaal nog? De druk en motivatie om die opleiding af te maken verdween volledig. Het feit dat mijn toekomst in duigen viel, kwam echt als een klap.’’

Wat is je volgende stap?

‘’Momenteel mis ik nog steeds de motivatie om actie te ondernemen. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Alles is mogelijk en dat is juist eng. Daarna komt nog de stap om het ook daadwerkelijk te gaan doen. Deze periode heeft me onzeker gemaakt of ik er wel klaar voor ben en of ik het wel kan. Ik ben daarom ook bang om de verkeerde keuze te maken, terwijl ik dat normaal nóóit heb. Ik ben een echte aanpakker. Kom maar door met die uitdagingen, gooi me maar in het diepe. Maar nu ga ik van alles uitstellen.’’

Moet je dan niet gewoon even jezelf de tijd gunnen? Je bent normaal altijd druk zat.

‘’Dat denk ik, ja. Ik probeer te vertrouwen op het proces en de timing. Ondanks dat het harde lessen zijn, weet ik dat ik hier uiteindelijk alleen maar beter van wordt. Gelukkig zijn de coronamaatregelen aan het versoepelen en krijg ik langzaamaan mijn sociale leven weer terug. Daarbij ga ik mijn werkzaamheden voor By Nik weer oppakken. Dat geeft me al rust en regelmaat en daar heb ik ontzettend veel zin in. Ik heb nu wel lang genoeg gejankt. En door.”